Wydawca treści Wydawca treści

Historia

11.07.2013 | Anna Niemiec

Historia organizacji gospodarczej, Lasów Państwowych, zaczyna się 30 grudnia 1924 r. podpisaniem przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej rozporządzenia w sprawie wydzielenia administracji lasów państwowych w odrębny pion administracji państwowej.

1944

Dekretem PKWN powołana została Naczelna Dyrekcja Lasów Państwowych w Lublinie, której siedziba w lutym 1945 roku została przeniesiona z Lublina do Łodzi (Warszawa była w ruinach).

31.05.1945

Dotychczasowy dyrektor Dyrekcji Lasów Państwowych w Rzeszowie Stanisław Gorzkowski otrzymał pełnomocnictwo zorganizowania dyrekcji lasów na terenach zachodnich.

08.07.1945

Powstaje Dyrekcja Lasów Państwowych Okręgu Legnickiego z siedzibą w Złotoryi.

czerwiec 1946

Siedziba Dyrekcji Lasów Państwowych została przeniesiona ze Złotoryi do Zielonej Góry przyjmując nazwę Dyrekcja Lasów Państwowych Okręgu Legnickiego w Zielonej Górze.

styczeń 1948

Zmiana na stanowisku dyrektora, Stanisława Gorzkowskiego zastępuje Aleksander Chocianowicz.

czerwiec 1948

Stanowisko dyrektora Dyrektora Dyrekcji Lasów Okręgu Legnickiego przejmuje mgr inż. Kazimierz Kocowski.

Tableau pamiątkowe DLP Okręgu Legnickiego w Zielonej Górze

01.01.1950

Powstaje Rejon Lasów Państwowych w Zielonej Górze.

07.07.1950

Przeniesienie Rejonu Lasów Państwowych z Zielonej Góry do Żar. Funkcję dyrektora Rejonu LP obejmuje inż. Feliks Kunze. W wyniku zmian zasięgu terytorialnego (powstanie województwa) dotychczasowa ilość 74 nadleśnictw zostaje powiększona do 91 nadleśnictw.

01.01.1951

Rejon Lasów Państwowych w Zielonej Górze zmienia nazwę na Zielonogórski Okręg Lasów Państwowych w Żarach.

1950 pochód pierwszomajowy - Józef Pałys trzyma transparent z napisem: "HARTA"

01.02.1956

Zmiana na stanowisku Dyrektora Zielonogórskiego Okręgu Lasów Państwowych w Żarach. Zostaje odwołany inż. Feliks Kunze, a funkcję Dyrektora Z.O.LP obejmuje mgr inż. Adam Szczerba.

01.10.1956

Kolejna zmiana nazwy, dotychczasowy Zielonogórski Okręg Lasów Państwowych w Żarach, zmienia nazwę na Zarząd Lasów Państwowych w Żarach, który staje się jednostką budżetową.

01.01.1958

Zarządzeniem nr 272 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 10 września 1958 roku, z dniem 1 października 1958 Zarząd Lasów Państwowych otrzymuje uprawnienia przedsiębiorstwa i z jednostki budżetowej staje się przedsiębiorstwem wielozakładowym na pełnym rozrachunku.

27.03.1959

Ponowna zmiana nazwy dotychczasowego Zarządu Lasów Państwowych w Żarach na Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Żarach. Powierzchnia OZLP w Żarach wynosiła w tym czasie ponad 657 tys. hektarów.

01.01.1968

Siedziba urzędu Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych została przeniesiona z Żar do Zielonej Góry.

01.06.1969

Stanowisko Dyrektora OZLP w Zielonej Górze obejmuje mgr inż. Michał Mazurkiewicz (poprzedni dyrektor został awansowany na Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych i przeniesiony do Warszawy).

30.06.1975

Decyzją Ministra Leśnictwa i PD z dniem 30 czerwca 1975 roku Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Zielonej Górze ulega likwidacji, nadleśnictwa włączone zostały do OZLP w Poznaniu.

01.01.1978

Po dwu i półrocznej przerwie, 1 stycznia 1978 roku, Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych w Zielonej Górze został reaktywowany. Stanowisko dyrektora objął inż. Zdzisław Wasyluk. Ogólna powierzchnia nowo powstałego Okręgowego Zarządu LP wynosiła ok. 440 tys. hektarów.

lipiec 1978 r. - I Konferencja Samorządu Robotniczego OZLP Zielona Góra

03.08.1982

Wybuch wielkiego pożaru lasu w województwie zielonogórskim, na terenie Nadleśnictwa Lubsko, leśnictw: Marianka i Zasieki.

Pożar zniszczył całkowicie 1161 ha drzewostanów oraz ok. 100 ha zadrzewień w miejscowości Zasieki. Akcja gaśnicza trwała 3 tygodnie. 24 sierpnia, po opadzie deszczu, zakończono akcję dogaszania pożarzyska.

28.09.1991

Sejm uchwalił Ustawę o lasach co przesunęło akcenty działalności Lasów Państwowych. Podkreślono konieczność trwałego zachowania lasu i ciągłości jego wielofunkcyjnego użytkowania przez obecne i przyszłe pokolenia. Ustawa wprowadziła pojęcie Służby Leśnej.

01.01.1992

Wejście w życie Ustawy o lasach spowodowało przemianowanie Naczelnego Zarządu LP w Dyrekcję Generalną LP. Określono na nowo kompetencje poszczególnych jednostek organizacyjnych. Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych zmienia nazwę na Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych. przestaje być zarządem przedsiębiorstwa wielozakładowego, jakim był OZLP, a staje się pośrednim szczeblem zarządzania Dyrektora Generalnego LP z funkcją koordynacji i nadzoru nad podległymi jednostkami.

15.08.1992

Stanowisko dyrektora obejmuje dr inż. Stanisław Duda.

01.01.1993

Zarządzeniem nr 64 Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 31.12.1992r. zostają utworzone dwa nowe nadleśnictwa: Nadleśnictwo Przytok i Nadleśnictwo Żagań. Tym samym w skład RDLP w Zielonej Górze wchodzi 19 nadleśnictw i 5 zakładów: Ośrodek Transportu Leśnego w Świebodzinie i Gospodarstwo Rybackie w Żarach, ORB w Sulechowie, ORB w Żarach i Zespół Składnic LP w Żaganiu.

01.01.1994

Lasom Państwowym nadano nowy statut.

28.02.1994

Likwidacja ORB w Sulechowie i Zespołu Składnic LP w Żaganiu.

19.12.1994

Zarządzeniem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych na terenie działania Nadleśnictwa Lubsko został utworzony Leśny Kompleks Promocyjny "Bory Lubuskie".

01.01.1996

Na podstawie Zarządzenia nr 268 Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z 14 grudnia 1995 utworzono Nadleśnictwo Bytnica. Od tej pory funkcjonuje w RDLP w Zielonej Górze 20 nadleśnictw.

24.01.1997

Nowo mianowanym dyrektorem zostaje mgr inż. Kazimierz Szabla, który funkcję tą sprawuje do 31.12.1997.

12.01.1998

Stanowisko dyrektora RDLP obejmuje mgr inż. Leszek Banach.

28 września 1998 - wojska holenderskie ćwiczą na poligonach N-ctwa Żagań - Otwarcie mostu na rzece Czerna

31.03.1998

Likwidacja Ośrodka Remontowo-Budowlanego w Żarach.

30.06.1998

Uroczyste otwarcie Ośrodka Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Jeziorach Wysokich jako wiodącego obiektu edukacji RDLP w Zielonej Górze.

29.06.2001

RDLP w Zielonej Górze uzyskała pierwszy certyfikat FSC (Forest Stewardship Council) o numerze SGS-FM/COC-0739.

07.12.2001

Dyrektor RDLP w Zielonej Górze otrzymał z rąk Ministra Środowiska Stanisława Żelichowskiego dyplom Wyróżnienie w konkursie Lider Polskiej Ekologii za "Zastosowanie w pracach leśnych technologii przyjaznych środowisku poprzez zastąpienie olejów mineralnych olejami biodegradowalnymi oraz zastąpienie technologii spalania pozostałości pozrębowych przez rozdrabnianie".

27.03.2009

Likwidacja Gospodarstwa Rybackiego LP w Żarach.

21.12.2011

RDLP w Zielonej Górze uzyskała certyfikat PEFC (The Programme for the Endorsement of Forest Certification) o numerze PL PEFC - 11/0032

28.05.2015

Jubileusz 70-lecia Lasów Państwowych w Zielonej Górze.

Uroczystości związane z Ogólnopolskimi Dniami Lasu oraz jubileuszem 70-lecia istnienia Lasów Państwowych w Zielonej Górze zorganizowano na terenie Muzeum Etnograficznego w Ochli.

30 stycznia 2018

Dyrektor Generalny Lasów Państwowych Andrzej Konieczny powołał na stanowisko Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Zielonej Górze Wojciecha Grochalę.

30 stycznia 2024

Dyrektor Generalny Lasów Państwowych Witold Koss odwołał Wojciecha Grochalę ze stanowiska Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Zielonej Górze.

Od 1 lutego 2024 obowiązki dyrektora pełni Jerzy Łokietko.

Inne ciekawostki historyczne Inne ciekawostki historyczne

Powrót

Postęp techniczny

23.07.2013 | Piotr Gryglicki

fot. Bogdan Pastyrczyk

Ciągnik gąsienicowy „Bamse", Szwecja 1956

Forwarder Volvo 667, Szwecja, lata 60-te

Skider Timberjack, 1961, Kanada

Koering Shortwood Harwester, lata 70-te, Kanada

Maszyna ścinkowo-układająca Drott, 1968, USA

System pozyskania drewna firmy Kockums, lata 70-te

Harwester TJ 1270B, Nadleśnictwo Pisz

Współczesna głowica harwesterowa

Klembank na bazie TJ 1010

Skider linowy TJ 240B, Nadleśnictwo Gidle

Przyczepka leśna MOHEDA

Harwester HEMEK z zawieszaną kabiną

Skider gąsienicowy Timberjack

Harwester CAT 560

Kroczący harwester, Plustech+Timberjack

Wnętrze kabiny współczesnego harwestera

Rębarka samobieżna Pikka Loch 2000

Urządzenie balotujące FIBERPACK 370 na podwoziu forwardera TJ 1410

Postęp techniczny w pozyskaniu i zrywce drewna. Główne czynniki wpływające na postęp techniczny w pozyskaniu i zrywce drewna: ekonomiczne - dążenie do uzyskiwania jak największych wydajności przy możliwie najniższych kosztach oraz ergonomiczne - podnoszenie poziomu bezpieczeństwa pracy.

Początki mechanizacji pozyskania i zrywki drewna.

Zrywka drewna przy użyciu wciągarki parowej, Kalifornia, koniec XIX wieku

Lokomobila Phoenix do transportu drewna, północna Finlandia 1913 r.

Ciężarówka Duplex (z napędem na cztery koła) wykorzystywana do zrywki drewna, Kanada 1924

Pilarka dwuosobowa do ścinki drzew, Finlandia (przełom lat 20 i 30 XX wieku)

Pilarka kabłąkowa Partner

II Wojna Światowa a mechanizacja prac pozyskaniowych (Stany Zjednoczone, Europa)

Konieczność zapewnienia ciągłości dostaw drewna
Brak siły roboczej
Zmiany w sektorze wiejskim (migracja do miast)

Zmiany w sektorze wiejskim Austrii (Sedlak, 1998).

Kierunki rozwoju konstrukcji w okresie powojennym:

adaptacja gotowych rozwiązań, głównie z rolnictwa ciągniki rolnicze z osprzętem (wciągarki, łuki i przyczepki zrywkowe)
wprowadzanie rozwiązań stosowanych w maszynach budowlanych (przegubowe ramy, hydraulika siłowa, żurawie hydrauliczne)
konstrukcja pierwszych specjalistycznych maszyn (forwarderów, procesorów i harwesterów)

Harrisson Pulpwood Harvester, połowa lat 50-tych, Georgia, USA

Mechanizacja prac pozyskaniowych, lata 80-te i 90-te

wzrost poziomu mechanizacji prac pozyskaniowych:
Finlandia (1996): zręby – 90%, trzebieże - 77%
Szwecja (1996): zręby – 98%, trzebieże 96%
zwrot ku ochronie środowiska (m.in. szersze opony, katalizatory, pompy podciśnieniowe w układach hydraulicznych)
zmiany w układach sterowania pracą maszyn (elektrohydrauliczne)
zmiany w układach kontrolno pomiarowych (pomiar miąższości)
zmiany w układach jezdnych maszyn leśnych (m.in. Niezależne zawieszenie kół, układy kroczące)
poprawa komfortu pracy operatora (poziomowanie kabin, kabiny zawieszane)
udoskonalenie procesów pozyskiwania drewna w skali makro (planowanie na poziomie jednostki administracyjnej) i mikro (projektowanie sieci szlaków zrywkowych, miejsc składowania drewna po zrywce)
zmiany technologiczne – wzrost znaczenia metody drewna krótkiego (Finlandia i Szwecja 98% (1991), Litwa – 44,3% (1991) i 83,6%(1997), Łotwa 76% (1990) i 92% (1995), Niemcy ok. 35%
zainteresowanie maszynami leśnymi o mniejszych gabarytach (przełom lat 80-tych i 90-tych)
wzrost zainteresowania technologiami pozyskiwania leśnych zrębków opałowych

Forwarder TJ1010, Nadleśnictwo Dąbrowa

Podsumowanie

mechanizacja prac przy pozyskaniu drewna jest nieunikniona, jedynym ograniczeniem są możliwości finansowe potencjalnych użytkowników (m.in. duża wydajność, niskie koszty pozyskania)
stosowanie nowoczesnych maszyn zwiększa bezpieczeństwo i komfort pracy
nowoczesne maszyny pozwalają spełniać wymagania stawiane przez odbiorców drewna (wymiary, czystość)

Ekonomiczne i organizacyjne zagadnienia usługowego wykonawstwa prac leśnych.

Harwester zastępuje pracę około dziesięciu drwali